Leitið innri friðar...

Ég las neðangreinda frásögn um það að "vera kyrr" með öðrum orðum sálrænt jafnvægi þar sem átt er við innri frið og ró. Það er mín skoðun að slíkt hugarástand sé af andlegum toga spunnið og tilheyri guðdómleikanum. Það sé til æðri máttur, leiðari þessarar friðar sem hægt er að tileinka sér, hagnýta og virkja til að vinna gegn streitu. Það er mín reynsla að til þess að ná andlegri ró þurfum við að læra að slaka á af sál og líkama til að losa um álagið en til þess þarf ásetning og staðfestu að gefa sér tíma að okkar andlega þrek skipti okkur meira máli en nokkuð annað sem lífið hefur upp á að bjóða. Hin sönnu farsælu verðmæti sem í raun og veru skipta okkur mestu máli varandi það sem koma skal.

Guðbjörg Sigurðardóttir

“Verið kyrrir.”

Höfundur Virginia Brandt Berg

“Verið kyrrir og viðurkennið að ég er Guð.” (Sálmarnir 46:10) Drottinn notaði einu sinni þetta Biblíuvers til þess að leggja áherslu á lífsnauðsynlega lexíu sem og að sýna fram á getu sína til þess að veita sérstaka bráða leiðsögn þegar við hlustum á hann í bæn. Ég þurfti að ná sambandi við konu sem ég hafði ekki heimilisfangið hjá og mig bráðvantaði það. Ég var heltekin kvíða. Mér fannst eins og ég myndi molna í bita ef ég kæmi ekki skilaboðum til hennar. Þegar ég bað varðandi það hvað gera skyldi, kom til mín umorðuð setning úr Ritningunni: Vertu bara hljóð. Þegi þú og viðurkenndu að ég er Guð. Þegar ég settist niður, róaðist ég og bað Drottin um að koma í veg fyrir stórslys. Hann talaði til hjartans: Þú skalt aðeins skrifa á blað og fara með það í íbúðina sem hún bjó í áður. Kannski hefur hún ástæðu til þess að fara aftur á staðinn eða að einhver sem þekkir hana veit hvert hún flutti og sendir henni skilaboðin frá þér og segir henni að hafa samband við þig. Þannig að ég skrifaði skilaboðin og fór yfir í íbúðina að skilja þau eftir. Um leið og ég kom þangað með skilaboðin í hendinni, kom þá ekki manneskjan sem ég vildi ná sambandi við en gat ekki! Er ekki dásamlegt hvernig Guð getur leyst úr málum? Ég lærði þá að eins og segir í Guðs Orði “styrkur minn er að vera kyrr” (Jesaja 30:7) Í hinu brjálæðislega kapphlaupi sem nútímalíf er orðið að höfum við jafnvel enn meiri þörf fyrir hina guðdómlegu kyrrð, að baða sálu okkar í þögn. Aðeins þegar andi okkar og hugur er hljóður og kyrrlátur getum við kynnst Guði. “Verið kyrrir og viðurkennið að ég er Guð.” Hvernig leiddi kyrrðin til þess að ég “viðurkenndi að hann er Guð?” Það að hann skyldi svara bæninni á hátt sem er kraftaverk, sýndi fram á þann dásamlega sannleik að hann er Guð. Margt fólk er haldið þeirri villu að kyrrðin í Biblíuversinu eigi við einhvers konar hamda spennu, æfða sjálfsstjórn og að fólk geti kæft kvíða á einhvern hátt. Kannski er það þess megnugt en ef það getur það er það aðeins á yfirborðinu; hið innra er það sjóðandi vökvi. Það er ekki þannig ró sem við eigum við! Kyrrð Guðs er ekki aðeins skortur á virkni. Hún er ósvikin kyrrð andans sem leiðir til skýrrar hugsunar og í þeirri kyrrð kynnumst við vilja og áætlun Guðs. Ég þekki af eigin reynslu að guðdómleg kyrrð hlýst oft af erfiðleikum og prófraunum. Hvernig má það vera? Erfiðleikar og prófraunir yfirbuga sálina og þjáningar gera sálina hógværa. Ert þú að upplifa erfiða tíma einmitt núna? Þá skaltu vera hljóður og kyrr frammi fyrir Drottni og hann mun sýna þér hvernig vinna á sætleika úr þeim vanda. Hann mun kenna þér dásamlega lexíur sem dregnar eru af vandanum, en þú verður að vera hljóður. Það er í þeirri sætu, kyrru helgun sem hann getur talað til hjarta þíns. Hvað á hinn trúaði að gera á stundu myrkursins? Sitja kyrr og hlusta. Lát hann treysta í Drottins nafni og reiða sig á Guð sinn. Láta hann aðeins sitja kyrran eins og Ritningin segir – vertu kyrr og hlustaðu. Það fyrsta sem gera skal er að gera ekkert, að standa kyrr. Það fer gegn mannlegu eðli en það er viturlegt. Orðtakið segir: “Þegar þú ert skekinn, flýt þér eigi.” Með öðrum orðum þegar þú veist ekki hvað gera skal skaltu ekki flýta þér í blindni að gera eitthvað í von um að allt reddist. Stundum hef ég anað út í andlega þoku og mig hefur langað svo mikið að gera eitthvað af eigin afli. Mér hefur fundist ég þurfa að greiða úr flæktum vírum eða finna lausn á vandamáli, að ég yrði að aðhafast eitthvað. Mannlegum mætti mínum fannst hann þurfa að flýta sér og sjá um vandamálið. En ég hef komist að því að þótt mannlegur máttur hjálpi eitthvað til er miklu betra að festa bátinn og láta hann rugga á leguplássinu um tíma og treysta Guði einfaldlega! Vertu kyrr og sjáðu hvað Guð vill gera. Það er þegar við erum hljóð og reiðum okkur á hann að hann getur starfað. Áhyggjur koma oft í veg fyrir að hann geri allt sem hann megnar. Ef við erum annars hugar og hjarta okkar haldið streitu, erum við ekki í þeirri stöðu að hann geti orðið okkur að liði. Friður Guðs þarf að róa hugi okkar og friða hjörtu okkar. Leggðu höndina í lófa Guðs og láttu hann leiða þig út í bjart sólskin elsku sinnar. Vertu kyrr. Láttu hann vinna fyrir þig. “Verið ekki hugsjúkir um neitt, heldur gjörið í öllum hlutum óskir yðar kunnar Guði með bæn og beiðni og þakkargjörð.” – með því að vera kyrrir frammi fyrir Guði – “og friður Guðs sem er æðri öllum skilningi mun varðveita hjörtu yðar í Kristi Jesú.” (Filippíbréfið 4:6-7)

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 26.2.2009 kl. 22:39]

"Be still, and know that I am God." – Þannig er þetta í algengri enskri þýðingu og höfðar þar til dýpri eða andlegri skilnings en þegar notað er orðið "viðurkennið". Með því að róa huga sinn, draga sig út úr skarkala lífsins, sitja í þögninni, vera þar í friði, afsíðis eins og Jesús þegar hann hélt einn til bæna, ekki til að tæma huga sinn af jafnvel Guði sjálfum, heldur af öllu sem truflar – leyfa því aðeins að líða hjá huganum, en 'kveðja' það, gefa því ekki færi á að festa við það hugann til að vera með frekari vangaveltur, heldur búa áfram í þögninni, þá fyrst fer andi okkar að opnast fyrir nærveru Guðs, miskunn hans og yfirfljótandi kærleika. Kyrrðarstund af þessu tagi er (eins og bænin) aflstöð sem "hleður batterí" persónulífs okkar og trúarlífs.

Nærvera Guðs er hljóðlát, aðlaðan Andans er það, og vitjanir engla hans með ábendingar sínar og viðvaranir eru það einnig. Verum næm fyrir slíkum augnablikum, og látum laðast af Andanum. Kæfum ekki rödd Guðs með okkar eigin hávaða með því að sökkva okkur niður í veraldlegan skarkala, þá getum við orðið næm fyrir hvísli hans og vitjunum sem við þörfnumst svo mjög á vegferð okkar.

Guð blessi guðhræddan lesara og þig, Guðbjörg.