Ómetnleg stund...

Þetta er laukurinn í stofuglugganum hjá mér sem litið lét yfir sér mest allt árið en er nú orðinn að hinu fegursta blómi nú einmitt á ljósbjartri Jónsmessunótt. Hann var bara þarna yfirlætislaus og hógvær í stofuglugganum og bar merki um fullkominn kærleiksljóma fullur friðar og ástúðar, yndislegur á að líta. Minnir mig á að láta ekki litlu stundirnar fara framhjá mér í amstri dagsins heldur staldra við stutta stund til að hlaðast nýrri orku til frekari og betri verka. Algjör dásemd!