Frelsið...

Frelsið

 

Leyfðu frelsi að faðma þig,

það mun þig færa á æðra stig.

Í morgunsárið brostu breitt,

það borgar sig nú yfirleitt.

Hleyptu ljósi að um stund,

hamingja og gleði léttir lund.

Syngdu frá hjarta þínu lag

sem leiðir af sér glaðan dag.

 

© Júlí 2014 eftir Guðbjörg Fortune Sigurðardóttir

Parkinsonveiki og sjúkraþjálfun á hestbaki

Endurhæfing eða sjúkraþjálfun á hestbaki hefur haft ákaflega góð áhrif á mig til að bæta heilsuna og er ég fullviss um á hún hefur haft drjúgan þátt í því að halda einkennum parkinsonveikinnar í skefjum. Reiðmennska og sjúkraþjálfun á hestbaki eiga virkan þátt í því að halda vöðvum og vefjum líkamans mjúkum og sveigjanlegum og sporna við stífum og hægum hreyfingum sem geta verið mjög sársaukafullar á meðan það ástand gengur yfir. 

Mér hefur tekist að halda lyfjanotkuninni í skefjum sem fylgir þessum sjúkdómi sem er mikill sigur í sjálfu sér og kemur í veg fyrir mjög óþægilegar aukaverkanir sem erfitt er að ganga í gegnum og þola á meðan þær vara. 

 

Guðbjörg Sigurðardóttir

Meira um páskana...

17. apríl 2014

Páskahátíðarhald

 

„Hann er ekki hér. Hann er upp risinn!" Mattheusarguðspjall 28:6

 

 

Þegar Jesú dó á krossinum var hlutverki hans lokið, eins og stendur í ritningunni að hjálpræði okkar hefði unnið. Hann sagði:"Það er fullkomnað." 1 Lokið! 

Þegar María Magdalena var ætlaði að fara að snerta hann þegar hann birtist henni við gröfina, sagði hann: "Snertu mig ekki! Ég er ekki enn stiginn upp til föður míns."2

Hann þurfti ekki að láta velta steininum frá gröfinni til að komast út, því að hann var með líkama sem gæti hafa gengið í gegnum steininn! Hvers vegna þurfti engillinn að rúlla steininum í burtu? 3 Til þess að lærisveinarnir sæju og allur heimurinn gæti séð að hann var þar ekki lengur. Steininum var ekki velt frá svo að Jesú gæti komist út; hann gæti hafa gengið í gegnum fjallið eða steininn. Honum var velt frá svo að aðrir gætu séð að hann var horfinn úr gröfinni og hafði risið upp frá dauðum. 

Vitandi hversu mikið María Magdalena elskaði hann, beið hann eftir því að geta séð hana. Hún beið þar og grét og þegar hún sá manninn sem hún hélt að væri garðyrkjumaður, sagði hún: "Seg mér, hvar þeir hafa lagt hann!" Kona, hví grætur þú? Eftir þetta áttaði hún sig á hver hann var og vildi snerta hann. Hún var að því komin að faðma hann en hann sagði: "Bíddu, því ég er ekki enn stiginn upp til föður míns." 

 

Samantekið efni

Þýðandi: Guðbjörg Sigurðardóttir 

  

 

Meira...

 

 

Það sem skiptir öllu máli...

Síðastliðin sex ár hefur hafa orðið mikil umskipti í mínu lífi vegna óumflýjanlegra veikinda sem er læknisfræðilega ólæknadi en hverning litið er á þá yfirlýsingu gæti verið mjög einstaklingsbundið og fer eftir viðhorfum hvers og eins, trú og innri gerð. Ég veit að trúin flytur fjöll, allskonar fjöll og hindranir sem verða á vegi manns en að geta litið upp og séð hið jákvæðna í öllu getur skipt sköpum. Það eru hin jákvæðu viðhorf sem skipta öllu máli hvernig maður snýst við hlutunum og tekur á þeim. Meira á næstu grösum. 

Brot úr mínum degi! Parkinsons úr vegi!

Vaknaði nokkuð snemma í morgun en ekkert fyrr en venjulega því þetta er víst orðinn nokkurs konar vani.  Fórum að sofa tæplega 11:00 í gærkvöldi og hlustuðum fyrst á uppbyggilegt efni fyrir okkur sjálf til að fara inn í svefninn með jákvæðu hugarfari. 

Var nokkuð stirð en snaraði mér samt á þrekhjólið sem ég hafði ekki verið að nota sem skyldi en betra er seint en aldrei eins og máltækið segir. Lagði meiri stund á fara á hestbak og þjálfa miðtaugakerfið á þann veg. Mér hefur satt að segja reynst hestamennskan ákaflega góð aðferð til þjálfunar líkamans á svo margan hátt eins og alla fínvöðvana sem við stjórnum aðeins á takmörkuðu leyti. Þeir leynast út um allan líkamann og þegar þeir stirðna þá á maður erfitt með að stjórna förum sínum, sérstaklega í takmörkuðu og þröngu umhverfi og á ég erfitt með að þola þannig kringumstæður. Ég skynja takmarkað og þröngt umhverfi bæði andlega og líkamlega en það er heilt svið út af fyrir sig sem mér finnst mjög athyglisvert en getur verið erfitt að útskýra í stuttu máli en vonandi að ég fái tækifæri til að skilgreina þetta betur við annað tækifæri.. Það er erfitt að vera við kringumstæður þar sem ég verð að sitja í óþægilegum stól sem þýðir aðeins stóll sem er of hár fyrir mig eða passar einhvern veginn ekki og þreytir mig í mjóbakinu sem oft verður átakanleg stund.

Aftur að hjólinu: Ástæðan var ekki leti því mér finnst gaman að þjálfa þegar ég hef þrek til þess, jafnvel þegar ég dríf mig í hreyfinguna hvernig sem mér í raun og veru líður þá verður hún alltaf til góðs. 

Við gerðum nokkrar breytingar í gær og færðum skrifborðið mitt inn í skrifstofu mannsins míns, hjálparhelluna mína og hjólið inn í stofu þar sem skrifborðið var um nokkurt skeið.

Ég var eitthvað búin að kvarta yfir því að stýrið hallaðist of mikið fram sem var vægast sagt óþægilegt fyrir mig. 

Þetta var nú lagað í skyndi og það var ekki við manninn mælt því þetta var eins og nýtt þrekhjól væri komið í mínar hendur og nýtti ég mér tækifærið eins vel og ég gat. 

Um átta leytið komu meðulin til sögunnar og þurfti ég að búa mig undir næsta klukkutímann og hafa nóg að gera í því sem ég get eins og að þvo þvottinn og hengja hann upp og gengur það oftast nær ágætlega í hvaða ástandi sem er en get samt ekki brotið saman þvottinn í þótt ég sé fær um að gera ýmislegt annað og kalla ég þetta hægagangsástand og lýsi því eins og með bílinn þegar hann vantar eldsneyti eða er bensínlaus eins og fólk segir af gömlum vana. Þetta er aðeins lítill partur úr lífi mínu sem mig langaði að deila með þeim sem vilja kynna sér þetta fyrirbæri sem er vægast sagt mörgu fólki bæði fræðimönnum, og öðrum mikil ráðgáta. 

Ég las það einu sinni í erlendri bók að það sem þykir ómögulegt taki bara lengri tíma en ella. Nokkuð góð setning því til þess að sigrast á erfiðum málum hver sem þau nú eru þarf óbilandi þrautseigju, trúartraust og mikla djörfung.

Jæja, ég læt nú þetta nægja í bili en vonandi lesandi góður að þetta innlit inn í mitt líf geri þér gott. Varðandi þessi skrif mín þá er það ætlun mín að taka saman meira efni varðandi parkinsonsveikina en þetta er skrifað sem brot úr reynslusögu einstaklings með parkinsonskveiki. 

 

Boð dagsins...

Sendi út lofgjörð dagsins, þá viskulind sem gefur þér kraft til að takast á við verkefni dagsins án mikillar fyrirhafnar eða áreynslu af þinni hálfu. Það er eins og einhver undraorka taki völdin, fylli þig lífsgleði og ánægju sem styrkir þig í starfi og eflir samskiptin. Góður kostur ef vel er að gáð! Það borgar sig að láta gleðina gjalla og spara ekki hlýjuna og brosið!

 

 

 

 

 

Endurhæfing á hestbaki! Reiðmennska í nýju ljósi...

Mig langar að geta þróað sérstaka endurhæfingu á hestbaki fyrir fólk með heilsubrest á einhvern hátt sem spilar inn í bæði andlega og líkamlega heilsu en skortir fjármagn til að koma verkefninu áfram án liðsafla annarra eða stuðnings, sjálf að berjast við langvarandi taugasjúkdóm en margs er til að vinna, hugsjón sem ég vildi sjá verða að veruleika fyrr en ekki seinna.

Er með hesthús á höfuðborgarsvæðinu þar sem ég og maðurinn minn erum með hestana okkar sem við þjálfum til reiðar fyrir okkur sjálf og þá sem vilja nota þetta einstaka tækifæri til að kynnast hestum, þjálfa reiðmennsku eða einfaldlega taka þátt í henni á einhvern hátt, njóta nærveru hestanna og friðarins sem þeim fylgja sem alkunnugt er á meðal hestfólks losar um streitu, hvílir hugann og hressir sálina. 

Gerum reiðmennskuna að jákvæðu afli í hugum fólks yfirleitt til að hressa upp á lífið og bæta lífsgæði þeirra sem berjast við erfiða sjúkdóma bæði andlega og líkamlega. Já, göngum til góðs með hagnýta reiðmennsku í fararbroddi og sjáum hvað hægt er að skapa og koma til leiðar samhent og einhuga.

 Vilji einhverjir sýna verkefninu áhuga, hringið í síma 8208408 eða sendið tölvupóst til gb@fjölskyldan.org

Hestar og heilsa...

Ég hef upp á síðkastið verið að þróa með mér þá hugmynd að endurhæfing á hestbaki geti verið stórkostleg heilsubót fyrir fólk sem þarf að takast á við erfið mál í lífinu. Ég hef sjálf verið að stunda hestamennsku, eftir 30 ára dvöl erlendis þar af 15 ár í Austurlöndum fjær þar sem ég vann við kristileg störf sem ráðgjafi og trúnaðarvinur, en lagði mikla rækt við hestalistina á mínum yngri árum eða þar til rétt fram yfir tvítugt, átti hesta og stundaði hestamennsku af alúð.

Ég er búin að fá aðstöðu til að hrinda hugsjóninni af stað til að byrja með og hef nú þegar ráðfært mig við nokkra sjúkraliða til að heyra þeirra álit á málinu og fór það ekki á milli mála að þörfin var til staðar en allt er hægt ef viljinn er fyrir hendi, samstæður áhugi samfara andlegum skapandi þrótti. 

Hvað segir fólk?

Með kveðju,

Guðbjörg Sigurðardóttir 

 

 

 

Hestar og heilsa...Verðugt verkefni...

Hestamennskan hefur alltaf verið mér kær eins og ég segja sjálf frá í kaflabroti af sjálfri mér í byrjun bloggskífa minna á síðastliðnu ári.

Eins og ég sjálf skýri frá þá lagði ég hestamennskuna á hilluna í þrjá áratugi vegna köllunar til andlegra starfa, að hjálpa einstaklingum að takast á við lífið á jákvæðan og drífandi hátt með kærleika Guðs að leiðarljósi. 

Fyrir ári síðan eignaðist ég hest sem ég hef mikið yndi af og nota til endurhæfingar af heilsufarsástæðum sem er mér ómetanleg hollusta hvað varðar andlegan og líkamlegan styrk og hef nú þegar farið í tvær hestferðir í sumar og líður aldrei betur á sál og líkama. 

Guðbjörg og Andrew og hryssan mín Efling. 

Væri þetta ekki verðugt verkefni til endurhæfingar og heilsubótar? Það væri gaman að vita.

 

 

 

 

 

 

 

Á hestbaki efir langt hlé úr hestmennskunni.

Fór mér hægt í byrjun en mikið langaði mig að láta gamminn geisa.  

 

Gullmolar...

Guð hefur gefið okkur tvær hendur, aðra til að taka á móti en hina til að gefa.

Það felst mikil farsæld í því að bera með sér gjafmildan huga og vilja gjöra öðrum gott en til þess að vel fari en til þess þarf að hafa stefnu sem fólk kann að meta og virða. Hvernig væri að innleiða þá hugsjón inn í þjóðarsálina, þau kristilegu gildi sem alltaf eru til staðar innra með okkur í hugarfylgsnunum en verða einungis að veruleika með því að láta gott af sér leiða og láta verkin tala. Það eru litlu hlutirnir sem skipta svo miklu máli hvað við gerum hverju sinni sem geta skipt sköpum og breytt döprum degi í sólskinsdag. 

Guðbjörg Sigurðardóttir